کاوش موضوع انسان اقتصادی

انسان اقتصادی (انگلیسی: Homo economicus) در برخی نظریه‌های اقتصادی، به عنوان شخصی عقلانی توصیف می‌شود که به دنبال ثروت و منافع شخصی خود است. این انسان فرضی، با استفاده از قضاوت منطقی از انجام کارهای غیرضروری پرهیز می‌کند. فرض بر این بوده است که همه انسان‌ها به این شکل رفتار می‌کنند و این فرض، پایه و اساس بسیاری از نظریه‌های اقتصادی بوده است. با این حال، بسیاری از اقتصاددانان رفتاری با این نظریه مخالف هستند و معتقدند که انسان‌ها در تصمیم‌گیری‌های خود گرایش به غیرمنطقی بودن دارند و پیش‌بینی رفتار غیرمنطقی در مورد انسان و تصمیمات اقتصادی برای مدل‌سازی اقتصادی مفیدتر است. به‌طور کلی، انسان اقتصادی یک مدل برای رفتار انسان است که نشان می‌دهد یک فرد ظرفیت نامحدودی برای تصمیم‌گیری منطقی دارد. این ایده، همان‌طور که در اقتصاد استفاده می‌شود، توسط جان استوارت میل در قرن نوزدهم در مقاله‌ای دربارهٔ اقتصاد سیاسی مطرح شد. نظریه میل، بسط ایده‌های دیگر اقتصاددانانی مانند آدام اسمیت و دیوید ریکاردو بود که انسان را عمدتاً به عنوان عامل اقتصادی منفعت‌طلب می‌دیدند. با این حال، اقتصاددانان رفتاری امروزی این نظریه را رد کرده‌اند و خاطرنشان می‌کنند که انسان‌ها در واقع در فرآیندهای تصمیم‌گیری خود غیرمنطقی هستند. تعیین اینکه چگونه انسان‌ها تصمیمات اقتصادی می‌گیرند به اقتصاددانان کمک می‌کند تا اقتصاد و چشم‌انداز آینده را مدل‌سازی کنند.... بیشتر در ویکی پدیا